To Ασκληπιείο της Κω αποτελεί ένα τα πλέον ονομαστά Ασκληπιεία της αρχαιότητας. Αποκαλύφθηκε από τον R. Ηerzog [1901-1905], ύστερα από υπόδειξη του ιστοριοδίφη Ιάκωβου Ζαρράφτη. Αναπτύσσεται σε τέσσερα ανισομεγέθη άνδηρα που συνδέονται με μνημειακές κλίμακες. Το χαμηλότερο άνδηρο καταλαμβάνει δωρική στοά με ΅εγκοιμητήριαΆ στο πίσω μέρος της. Ανατολικότερα βρίσκονται ρωμαϊκές θέρμες και βεσπασιανές. Μνημειώδης αναλημματικός τοίχος με εντοιχισμένες κρήνες διαχωρίζει τα δύο άνδηρα. Στο μεσαίο άνδηρο σώζεται ο βωμός του 4ου αι. π.Χ., το άβατον και η λέσχη του 3ου αι. π.Χ., ο δικιόνιος εν παραστάσει ναός του 2ου αι. π.Χ., και ο αναστηλωμένος ρωμαϊκός κορινθιακός ναός του Απόλλωνα. Στο ανώτερο άνδηρο δεσπόζει ο υπερμεγέθης δωρικός περίπτερος ναός του 2ου αι. π.Χ. που περιβαλλόταν από μαρμάρινη στοά, σε αντικατάσταση ξύλινης του 3ου αι. π.Χ. Το 242 π.Χ. το Ασκληπιείο της Κω εξασφαλίζει την αναγνώριση της Ασυλίας και καθιερώνεται η πεντετηρική πανήγυρις των μεγάλων Ασκληπιείων. Το Επιγραφικό Μουσείο στο ανατολικότερο τμήμα του αρχαιολογικού χώρου φιλοξενεί πολύτιμες επιγραφές, όπως επιστολές, τιμητικά ψηφίσματα για κώους ιατρούς, διαιτησίες δικαστών, ιερούς νόμους, που φανερώνουν τον ρόλο του ιερού σε πανελλήνια κλίμακα και την ακτινοβολία του.